Niniejszy esej wskazuje trzy funkcje, które może spełniać każdy mechanizm rozstrzygania sporów: zindywidualizowaną i odizolowaną maksymalizację satysfakcji stron; utrzymanie rządów prawa i przewidywalności; oraz egzekwowanie podstawowych wartości społecznych. Specyficzna lub dominująca funkcja spełniana przez dany mechanizm, implicite czy explicite, pociąga za sobą szereg ważnych konsekwencji: na przykład określa idealną rolę, do której powinien dążyć podmiot rozstrzygający w sporze, formę sprawiedliwości i porozumienia, które można osiągnąć, oraz wpisuje systemy rozstrzygania sporów i strony sporu w ramy społeczne.
Starszy wykładowca na Uniwersytecie Genewskim, wykłada również w Podyplomowym Instytucie Studiów Międzynarodowych i Rozwoju; Dyrektor Wykonawczy st. podypl. Master in International Dispute Settlement Program (MIDS); redaktor prowadzący Journal of International Dispute Settlement. Wcześniejsza wersja eseju opublikowana została pt.: „Theoretical Musings on the Roles of Dispute Resolution Systems – With Special Consideration of Online Dispute Resolution” w ADR IN BUSINESS (A. Ingen-Housz, red., 2010). Badania przeprowadzono przy wsparciu Szwajcarskiej Narodowej Fundacji Nauki.
